én de raad hoort het wéér via de media
De recente publicatie onder de kop “Moeder versus gemeente Lelystad; waar moet 11-jarige zoon jeugdzorg krijgen” laat zien dat de situatie rond jeugdhulp in Lelystad opnieuw om escalatie vraagt. Dit is de derde rechtszaak in korte tijd tegen de gemeente over jeugdzorg. Opmerkelijk is dat de gemeenteraad weer via de openbaarheid — dus via de media — moet vernemen wat er speelt. Dat ondermijnt het vertrouwen in het bestuurlijk proces.
Wat gebeurt er concreet?
• Een jongen van 11 jaar met autisme wil passende jeugdhulp, maar volgens de moeder wil Jeugd Lelystad (JEL) geen beschikking meer afgeven voor het huidige woon- en onderwijstraject buiten Flevoland.
• Eerder spanden drie jeugdbeschermingsorganisaties (William Schrikker Stichting, Stichting Samen Veilig Midden Nederland, Leger des Heils Jeugdbescherming en Reclassering) een kort geding aan tegen de gemeente omdat zij meent dat de gemeente regels van de Jeugdwet schendt.
• Een andere zaak: GGz Centraal spande aan dat de gemeente zorg voor 273 kinderen met complexe psychische problemen weigerde te vergoeden.
• De gemeente bevestigt ernstige knelpunten in de jeugdzorgketen en ‘het externe onderzoek daarover is in de la verdwenen’.
• Er ligt, naar aanleiding van een geschil met de overige Flevolandse gemeenten, een rapport met adviezen van een commissie van deskundigen over de regionale bestuurlijke samenwerking over de jeugdzorg in Flevoland.
Waarom is dit zorgwekkend?
• Het aantal (juridische) procedures laat zien dat niet alleen ouders, maar ook professionele zorgaanbieders twijfelen aan de uitvoering door de gemeente.
• De gemeenteraad wordt niet tijdig en volledig geïnformeerd, blijkt uit moties en schriftelijke vragen.
Onze motie blijft terecht
Als fractie hebben wij eerder een motie van wantrouwen ingediend, waarin wij wethouder Messelink verantwoordelijk houden voor het gebrek aan transparantie en de slechte prestaties in het jeugdzorgdomein. Die motie is nog steeds actueel: het is één ding om flinke woorden te gebruiken over verbetering, maar een ander om daadwerkelijk te presteren. Tot op heden zien we herhaaldelijk dat de gemeente wordt gedwongen door rechtszaken, in plaats van dat zij zelf proactief handelt.
Onze kernboodschap blijft: de gemeente moet het belang van het kind écht centraal stellen — niet eerst de kosten, niet eerst de eigen regie. Het is tijd voor daadkracht, niet alleen verklaringen.
Onze aanbevelingen
• De raad moet onmiddellijk een duidelijke rapportage ontvangen over alle lopende juridische procedures, in het bijzonder rond jeugdzorg, inclusief geëiste zorg, vertragingen en gemaakte afspraken.
• Het college moet openbaarheid garanderen: alle relevante documenten — (concept)rapporten, pleitnota’s, gerechtelijke beschikkingen, interne memo’s — moeten beschikbaar zijn voor de raad, niet enkel via de media.
• Een extern, onafhankelijk onderzoek naar de kwaliteit van de jeugdketen in Lelystad is gewenst, met openbaar rapport en duidelijke opvolging.
• Tot slot: de raad kan en moet toezicht houden op of de gemeente daadwerkelijk uitvoering geeft aan verbeterafspraken; niet alleen “mooi praten”, maar “beter doen”!
Ook moeder naar rechter omdat gemeente gewenste jeugdzorg niet vergoedt